W imieniu naszego syna Jasia chcemy Wam ogromnie podziękować
za przekazanie 1% podatku na leczenie
i rehabilitację.
i rehabilitację.
LICZYMY NA WAS TAKŻE
W TYM ROKU!!!
W TYM ROKU!!!
Pieniądze z 1% są przeznaczone na wizyty lekarskie, na specjalistyczne okulary, soczewki, sprzęt dla słabowidzących,
na terapie i na turnusy rehabilitacyjne. Wielkie dzięki!!!
na terapie i na turnusy rehabilitacyjne. Wielkie dzięki!!!
Pomyślności w Nowym Roku!!!
Rok 2018 już za nami. Były nowe wyzwania, wiele pracy, zakończenie 
nauki w przedszkolu i nowa szkoła. Za Jaśkiem cztery turnusy rehabilitacyjne, wiele wizyt u lekarzy
i dalsze poszukiwania nadziei na lepsze jutro. Jakoś udało nam się to wszystko poukładać i teraz w tygodniu czas płynie bardzo szybko. Do 14:30 Jaś jest w szkole, potem ma swoje zajęcia (terapie logopedyczne, pedagogic
zne, kinezyterapię, hippoterapię, basen i inne).
Cała ta praca daje jednak małe efekty, ale nie poddajemy się
i wierzymy, że każde działanie przynosi jakieś zmiany na lepsze. Ogromną trudnością dla nas wszystkich jest brak komunikacji. Jasiek nie mówi
i na razie nie jest w stanie zrozumieć alternatywnych sposobów komunikacji. Mamy nadzieję, że pewnego dnia stanie się cud i usłyszymy te pierwsze słowa…
i wierzymy, że każde działanie przynosi jakieś zmiany na lepsze. Ogromną trudnością dla nas wszystkich jest brak komunikacji. Jasiek nie mówi
i na razie nie jest w stanie zrozumieć alternatywnych sposobów komunikacji. Mamy nadzieję, że pewnego dnia stanie się cud i usłyszymy te pierwsze słowa…
Na zajęciach terapeutycznych Jaś chętnie współpracuje, wykonuje polecenia, jednak nie potrafi skoncentrować się dłużej na danej czynności. Największą trudność ma z zadaniami manualnymi: nie potrafi rysować, pisać i sam jeść. Nie umie obsługiwać żadnych urządzeń, takich jak tablet czy komputer.
Bardzo nas martwi lęk Jasia przed chodzeniem. Na dworze i w nowych 
miejscach sam nie zrobi nawet kroku. Bardzo się boi
i kurczowo trzyma za rękę. Boi się również chodzić po schodach i widać wyraźnie, że ma problem orientacji w przestrzeni.
miejscach sam nie zrobi nawet kroku. Bardzo się boii kurczowo trzyma za rękę. Boi się również chodzić po schodach i widać wyraźnie, że ma problem orientacji w przestrzeni.
Dla nas bardzo ważne jest to, że jest radosny, często się uśmiecha, nie płacze i ma swoje grono fanów.
Patrzymy z nadzieją ma rok 2019. Już planujemy nowe wyzwania, kolejne wizyty lekarskie, kolejne terapie i wyjazdy na turnusy rehabilitacyjne.
